به نقل از «شبستان»

با الگوگیری از سیره سیاسی امام رضا(ع) در هدایت مردم نقش آفرین باشیم

تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۸۷۰۲۰۴

آیت الله عالمی با تاکید بر لزوم الگوگیری از عملکرد و شیوه امام رضا (ع) در مقابل طاغئت زمان گفت: باید با الگوگیری از امام رضا(ع) در هدایت مردم نقش آفرینی کنیم.

آیت الله حسن عالمی در گفت و گو با خبرنگار سیاسی خبرگزاری شبستان در مورد سلوک سیاسی امام رضا (ع) گفت: با نگاه به زندگی پر ماجرای امام رضا (ع) بخش های مختلفی در خصوص سیره سیاسی ایشان مورد بحث قرار می گیرد که بخشی از آن مربوط به دوره حیات پدر بزرگوارشان است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

حضرت موسی بن جعفر (ع) در دوران امامت خود بیشترین زمان را با هارون عباسی همزمان بوده است.

 

 

عضو مجلس خبرگان رهبری افزود: هارون عباسی طبق آنچه که تاریخ نقل می کند در میان خلفای بنی عباس پر قدرت ترین خلیفه عباسی بوده است و این گونه نقل می شود که در بغداد در کاخ خود نشسته بود و ابری آمد و غرشی کرد و نبارید. هارون خطاب به ابر گفت "حال که اینجا نمی خواهی بباری نبار و هر کجا که بباری ملک من است " یعنی در آن دوره حکومت گسترده بنی عباس به قدری توسعه یافته بود که بخشی از آفریقا را دربر گرفته و تمام غرب آسیا را تحت پوشش قرار داده و تمام جزیره العرب را نیز دربر داشت. با وجود این گستردگی در حکومت؛ هارون انسانی بسیار حریص بود تا مبادا کسی نسبت به حکومتش طمع داشته باشد.

 

 

وی یادآور شد: امام موسی بن جعفر (ع) مدت مدیدی را در زندان سپری کردند که طبق نقل تاریخ 4، 7 و 14 سال عنوان شده است و حضرت موسی بن جعفر (ع) شخصیتی بودند که هارون از ایشان نسبت به حکومتی که در دست داشت، خائف و ترسان بود؛ به همین دلیل ایشان را از یک زندان به زندانی دیگر منتقل و محدودیت ها و تبعیدهای طولانی نسبت به ایشان اعمال می کرد و در تمام این مدت امام رضا (ع) عهده دار نقش پدر را برای حفاظت و مدیریت اهل بیت و هدایت و ارشاد مردم بودند.

 

 

وی گفت: بعد از شهادت امام موسی بن جعفر (ع) و انتصاب امام رضا (ع) در منصب امامت نیز انواع مختلف مشکلات توسط دشمن و خویشاوندان به وجود آمد. زمانی که امام موسی بن جعفر (ع) به شهادت رسیدند، عده ای از خویشاوندان این گونه تفسیر کردند که ایشان غایب شده است و بعد از موسی بن جعفر (ع) شایعه شد که ایشان به جای امام زمان (عج) غایب شدند  این امر نشان دهنده آن است که آنها می خواستند کاری کنند که جریان امامت از مجرای صحیح که خداوند آن را قرار داده، منحرف شود که موضوع واقفیه و سایر بحث های انحرافی از این جریان نشات گرفت که تماما محتوای سیاسی داشت و به نوعی خواسته اصلی آنها این بود که توجه مردم را از امام رضا (ع) برگردانند.

 

 

وی گفت: امام رضا (ع) با شیوه خاصی که داشتند، وظیفه امامت و تبلیغ، ترویج، حفظ و حراست از جایگاه امامت، ولایت و جایگاه پیامبر (ص) را به خوبی انجام دادند و از مجموع وقایع این گونه استنباط می شود که یکی از دلایلی که امام رضا (ع) از مدینه به خراسان هجرت کردند، جنبه سیاسی بود و به تعبیر دیگر مامون بعد از مرگ پدر و رسیدن به حکومت و کشتن برادرش از امام رضا (ع) واهمه داشت که ایشان اقدام کند و جایگاه حکومت را از مامون سلب کند.

 

 

آیت الله عالمی اظهار کرد: امام رضا (ع) در مدینه مورد توجه مسلمانان قرار داشت به همین دلیل مامون فردی را به نام یاسر خادم مامور کرد تا به مدینه بیاید و امام رضا (ع) را به اجبار به خراسان ببرد و امام رضا (ع) برای آنکه بتواند این موضوع را به مردم ابلاغ کند و بگوید که این سفر اجباری است و اختیاری نیست، کنار قبر پیامبر گرامی اسلام حاضر شد و به جد بزرگوارش سلام کرد و این موضوع را مطرح کرد و فرمودند که "رفتنم از مدینه به سمت خراسان اختیاری نیست و مرا به الزام می برند".

 

 

 

عضو مجلس خبرگان رهبری تصریح کرد: حکومت می خواست در خراسان با تمهیدات و مقدمه چینی وجهه امام رضا (ع) را خدشه دار کند اما برخوردهایی که امام رضا (ع) داشتند سبب شد که نه تنها وجهه سیاسی ایشان و محبوبیت و جایگاه امامت امام رضا (ع) کم نشود بلکه این جایگاه بیشتر و افزون تر شد.

 

 

 وی اظهار کرد: تمام شیوه های برخورد سیاسی امام رضا (ع) در دوره هارون و به خصوص مامون آنچنان بود که دشمن هرگز نتوانست بهانه گیری کند و چهره نورانی امام رضا (ع) را در میان مردم مرکوب کند و این برخوردهای سیاسی و ظریف امام رضا (ع) در مقابل حوادث و مواردی که پیش آمده بود، همه نشانه آن بود که ما باید از امام رضا (ع) شیوه و عملکردی را که در مقابل طواغیت و خلفای بنی عباس داشتند را الگو بگیریم و در هدایت و ارشاد مردم نقش آفرینی کنیم.

 

 

 

پایان پیام/34

منبع: شبستان

کلیدواژه: موسی بن جعفر امام رضا

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت shabestan.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «شبستان» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۸۷۰۲۰۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مظلوم‌تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است/تخصیص یارانه دولتی برای سفره فرهنگی مردم

به گزارش خبرنگار فرهنگ و جامعه خبرگزاری علم و فناوری آنا،‌ کنسرت «اشعار نو از نغمه‌های کهن» در نوزدهمین شب موسیقی فرهنگسرای ارسباران در شب‌های پنج شنبه و جمعه، ۶ و ۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۳ برگزار شد. در این کنسرت که به سرپرستی محمدرضا برزین و خوانندگی صادق شیخ زاده اجرا شد، تصنیف‌ها و قطعات پیش در آمد اصفهان، شاه ختایی، پنبه جاری، المنت و لله، کهربا، نخجیر، ریشه در خاک، حریم یار، کردی و آفتابکاران با آهنگسازی علی اصغر بهاری، محمد رضا برزین، صادق شیخ زاده و قطعاتی با ملودی‌های قدیمی و محلی بر اساس اشعاری ازهوشنگ ابتهاج، فریدون مشیری، فاضل نظری، علی حاتمی، حامد عسگری و اشعار محلی اجرا شد.

صادق شیخ زاده خواننده درباره این کنسرت گفت‌وگویی با خبرگزاری آنا انجام داده که مشروح آن را می‌خوانید:

لطفا درباره جزییات این کنسرت برایمان توضیح بدهید .

کنسرت نغمه‌های کهن یا اشعاری نو از نغمه‌های کهن یک اجرای دغدغه انگیز برای شنیده شدن نغمه‌های با اصالت است، آنچه که امروزه بیشتر مردم در ارتباط با گذشته با آن در ارتباط هستند. تمام تلاشمان این بود که بتوانیم در قالب یک موسیقی اصیل به بازخوانی نغمه‌هایی بپردازیم که برگرفته از موسیقی فولکلور، موسیقی دستگاهی یا برگرفته از رسوم و آیین‌های مناطق مختلف  هستند تا با اشاعه آنها مردم شعر تازه بشنوند و فضایی تداعی کنیم که اگر چه به جهت کلامی به مردم نزدیکتر است، اما ممکن است نغمه‌های آن در طول سالیان سال فراموش شده باشد.

چطور شد در فرهنگسرای ارسباران اجرا رفتید؟

از سویی به جهت حمایت‌های فرهنگسرای ارسباران و اینکه تصمیم گرفتیم جایی اجرا برویم که مردم هم قدرت خرید داشته باشند و بتوانند در این کنسرت شرکت کنند و خوشبختانه استقبال هم از کنسرت خوب بود به طوریکه یک سانس را به دو سانس در دو شب رساندیم ، امیدواریم این استقبال ادامه پیدا کند و بتوانیم در روزهای دیگر هم اجرا داشته باشیم

درباره قطعات و سازندگان آن هم برایمان توضیح دهید؟

اجرا توسط قطعات تنظیم و یا ساخته شده محمدرضا برزین اتفاق می‌افتد که نوازنده خوبی در ساز سه تار است، سنتور را سوها شمعدانی،‌عود آناهیتا نصیریان، سازهای کوبه‌ای پویان توکلی ، تنبک امیرحسین تات و ساز سه تار با مسعود صادقی است.

با توجه به مبالغ بالای کنسرت‌ها در این ایام، چقدر قدرت خرید مردم و حضور عموم برای شرکت در این کنسرت برایتان اولویت داشت؟

در واقع این نکته برایمان حائز اهمیت بود، چقدر هم خوب است که دولت و حاکمیت بخشی از هزینه‌های کنسرت‌ها را تقبل کند. بدون تعارف این تعداد کنسرتی که هر شب در کشور برگزار می‌شود اگر بخشی از هزینه‌ها را هم دولت بدهد، خیلی استقبال چشمگیر می‌شود، بنابراین سر سفره فرهنگی مردم باید یارانه‌های دولتی با حمایت‌هایی این چنین داشته باشیم که خوشبختانه ما توانستیم از آن برخوردار شویم.

ما امروز می‌بینیم که حتی خواننده‌های شهیر موسیقی ایرانی روی به موسیقی‌های الکترونیک و موسیقی‌های غیر ایرانی می‌آورند، حتی به نظر من آن موسیقی‌ها موسیقی‌های پاپ نیست همانطور که بهتر از من می‌دانید موسیقی پاپ موسیقی مردمی هست بنابراین یک موسیقی می‌تواند موسیقی کلاسیک باشد، فولکلور باشد حتی سنتی باشد به خاطر فرم اجرا ولی پاپ تلقی شود، یعنی جمیع مردم با آن احساس نزدیکی کنند، حتی این موسیقی‌هایی که توسط بعضی از خواننده‌ها اجرا می‌شود و به روی صحنه می‌رود موسیقی‌های پاپ نیستند.

البته برخی هم موسیقی خاص هستند، موسیقی که در ژانر موسیقی الکترونیک، موسیقی کلاسیک، حتی موسیقی کلاسیک غربی است ولی باز این حرف به این منظور و به این مفهوم نیست که آن‌ها نباید باشد چرا آنها هم باید باشند، اما اقبال صد درصدی خوانندگان موسیقی اصیل ایرانی به آن موسیقی‌ها منجر به این می‌شود که این سمت ما خیلی خالی باشیم ما خیلی تنها و معدود باشیم امروزه شما می‌شنوید که توسط یک سلسله از هنرمندان عزیز و گرامی ابراز نگرانی درباره تئاتر وجود دارد،‌ این هم به جا است اما واقعا باید بگویم که مظلوم‌ تر از تئاتر، موسیقی اصیل ایرانی است حتی موسیقی سنتی هم نه، موسیقی اصیل ایرانی.

متأسفانه به دلیل ذائقه‌ای که توسط عده‌ای بین مردم ایجاد شده، دافعه نسبت به سازهایی چون سه تار، سنتور،‌عود، سازها کوبه‌ای و آواز ایرانی ایجاد شده است، در صورتی که اینها شاخه‌های موسیقی اصیل ایرانی هستند. 

شما سالهاست که در عرصه آواز ایرانی فعالیت می‌کند، دراین باره چه تجربیاتی دارد و برایمان بگویید.

به عنوان کسی که برنامه های مختلف داشته‌ام می‌گویم، که اتفاقاً مردم در مناسبت‌های آیینی خودشان بسیار هم علاقمند این موسیقی و آواز‌ها هستند، اگر این آواز‌ها درست طراحی شود برای لحظات خلوت آدمی فوق العاده است.

ما انسان‌ها دارای حالت‌های مختلف، متنوع و گوناگونی به جهت روانی هستیم و برای هر کدام از این حالت‌ها موسیقی خاص خود را طلب می‌کنیم و مثل یک نوع تغذیه روحی است، به همین دلیل ما به تمام فرهنگ‌ها که از دل فرهنگ خودمان بیرون می‌آید ادای دین می‌کنیم و به آن اصالت می‌دهیم و در این مواجهه هم نیاز داریم که هر کدام از آنها را مصرف کنیم اتفاقاً موسیقی جدی هم موسیقی مصرفی است، اما موسیقی مصرف شده برای حالات خاص آدمی و هر آدمی البته حالات خاص خودش را دارد اما این طیف حالت‌ها از چند گونه بیرون نیست و من امیدوارم که این نوع اجراها مورد حمایت قرار بگیرد.

بنابراین اگر حمایت درستی صورت گیرد، اقبال مردمی هم زیاد می‌شود و ما با فوجی از مخاطب روبه رو می‌شویم، در حال حاضر کنسرت‌هایی که در سالن‌های مجلل برگزار می‌شوند که بعضا حتی استانداردهای ابتدایی موسیقی را هم ندارند. ما سالن تخصصی اجرای کنسرت کم داریم اما هستند اندازه‌ای که کارمان راه بیافتد.

انتهای پیام/